Turas Siar 179 - Pádraic Ó Gionnáin agus Máirtín Mac Donnchadha ag siúl i gCill Ghallagáin agus iad ar fháirnis reithe. Pléann siad an cnádán, an fóchannán (=feochadán), an neantóg, an speig neanta(í) agus an cnúdán

Tá an t-athair ar an mbóthar.

Bhíodh siad á léamh anois. Má ghlaonn tú droch-chara anois le bheith a' léamh bhí mé in ann go leor a' léamh.

Mise, le bheith a' léamh, níl mé in ann go leor a léamh.

Ach an crúdán dearg, a Mháirtín, d'abraíodh na seandaoine i gcónaí, ní bhfaighidh tú éinne thar ráite anois, na seandaoiní i gcónaí, nuair a bhínnse leofa go gcoinneofá crúdán dearg beo thú.

Aire aige féin.

Go raibh go raibh an oiread sin cothú ann go raibh mar a dúirt sé ar an Béarla leis an vet choinneodh siad beo thú ná go go déantódh sé do dhath féin é go déantódh féin ar a dhath féin mar a déarfá bhí meas air mar sin an raibh ó céard é bhí sé daor ba dheas daor an crúdán gornut mar a déarfá ach ní fhaca mise aon chrúdán mór ariamh ceathair nó cúig de phuntaí meáchain an crúdán is mó a chonaic mise ariamh gheofá cleas beag a gheobhas tú anois a Mháirtín ansin sna heangachaí ach tá an crúdán dearg a Mháirtín fíorbhlasta tá a fhios agat bheinn aige.

Fear

Déanta a chathaoir ar an Ghaeilge.

Mar tá.

Agus tá cloigeann aige chomh crua chonaic tú i bhfad ó shea chonaic bhuel tá sé i bhfad ó chonaic mé aon cheann acu anois. Tá ba sin chomh crua le Carraig Chloich agus tá sé líonta le deilg tá a fhios agat.

Tá ba

Claí

Sea, tá sé fiáin ag breathnú.

Ó tá sé ach iasc glanta le n-ithe a Mháirtín. Tá tú á d'íosfá as cúl do chloigeann.

go