Turas Siar 148 - Pádraic S. as an gCartúr ag caint le Máirtín Mac Donnchadha

Agus ní raibh sé in ann siúl dhá choiscéim.

Sé a chuirfidh sé.

Ag bogléimeacht agus ag caitheamh ábhógaí, mar a déarfá.

Agus ní broc a bhí ann.

Ní ó ní hea ach ba iad cosaí an bhruic a bhí air bhí na cosaí chomh trom láidir anois agus imní móra fada air crúbaí trom air.

Agus nuair a nuair a shíneadh sé nuair a thosaíodh sé ag caitheamh na na rúideoga seo

Chuirfeadh sé cruit ina dhroim ar dtús agus ansin chaithfeadh sé féin.

Ní raibh sé in ann corradh de na chruit a chur ina dhroim, go díreach má chuirfeadh cata anois an mbeifí seasamh mada roimhe chuirfeadh sé cruit air féin, cuir grúis air féin leis an madadh.

Seasamh

Sé cruite air féin.

Ach bhí sé ansin, tháinig sé anuas ansin an baile, tháinig sé anuas seanbhóithrín thall ansin agus

D'fhéach sé le dhul isteach i gceann de na seanse, bhí teach muintir Hanraí thíos anseo ar an mbaile agus b'éigean dhóibh an doras a dhúnadh agus a dhul ina dhiaidh agus a chur ón doras agus ní raibh na madaí, bhí sé, bhí sé ag preabadaí leis mar sin agus ag tarraingt anuas anseo ar an mbaile agus is cosúil gur ar an lá mara a bhí sé ag iarraidh a dhéanamh, is cosúil gur rud é a tháinig uaidh sin agus an raibh sé eilbhéasach nó troda.

Nó ab é an chaoi a raibh?

Á bhí sé bhí bhí bhí sé an-achrannach mar a déarfá á bhí agus

céanna.